Ik ben alleen thuis met de kinderen.
Moet ik boodschappen doen?
Wat voor leuks willen de kinderen doen op hun vrije namiddag?
Moet ik poetsen?
Lukt het om te sporten vandaag?
Als ik nadenk over sporten vandaag, dan kom ik snel uit op samen gaan fietsen. Maar ik fiets niet graag met de kinderen. Ik ben dan zenuwachtig dat ze onder een auto rijden of dat er een hond komt die ons opeet. Ik fiets niet graag op een gewone damesfiets. Ook ben ik niet graag het fietsend gezin in de Kempen, dat is een beeld dat ik niet graag van mezelf zie. Misschien omdat ik in Antwerpen gewoond heb, waar iedereen aan de bakfietsrage meedeed. Handig hoor een bakfiets, maar ik ben geen bakfietsmama. Ik ben een automama. Droppen en doorrijden. Dus, samen fietsen vandaag? Nee. Wat dan? Ik weet het niet. Lopen? Als ik nu eens loop en zij fietsen, dat vind ik al beter. We gaan dan niet zo snel en ik kan hen gemakkelijker in de gracht duwen als een auto te snel voorbij steekt. De kinderen stoppen ook elke 100 meter om aan hun neus te krabben of de helm goed te zetten, dus dan ben ik telkens bijgebeend. Ik doe mijn loopoutfit aan. Ik vraag aan de kinderen of we even naar de postbus gaan. Ik krijg een gezamelijke ja als antwoord. Zij fietsen, ik loop. 30 minuten later staan we terug thuis, alsof er niks gebeurd is.
Reacties
Een reactie posten