Begin ergens

Ze kondigt me aan.

“Hey iedereen, dit is Greet. Greet is hier vandaag om te kijken hoe het hier in de school aan toe ga

at. Misschien komt Greet hier ook lesgeven. Ik ken Greet al langer. Greet was vroeger helemaal niet sportief. “

Ze laat de klemtoon op het woord 'helemaal' minstens 10 seconden hangen. Om duidelijk te maken dat ik echt he. le.maal niet sportief was. Ik bedenk bij mezelf in stilte dat het toen ook niet echt zo erg was hoor. Ik was niet echt de antiheld van de sportievelingen maar waarschijnlijk zet dat haar boodschap gewoon extra kracht bij.

“Greet was zelfs het meest onsportief van ons al.le.maal”.

Ok, ik denk dat de boodschap wel duidelijk is.

“En nu is ze wel sportief.”

Die korte zin voelt aan als een anticlimax. Heel het tussentraject van niet sportief zijn naar wel sportief zijn, is in één zin opgelost. Alsof het overnacht gebeurd is. Alsof ik op een ochtend wakker werd en denk, aha, vandaag is de dag, vanaf vandaag zet ik mezelf in het rijtje van de sportievelingen. Greet wordt vanaf vandaag gecatalogiseerd bij 'sportieve inwoners van België'. Zo ging het dus niet.

Wanneer het voor mij juist wel veranderd is, is niet duidelijk. Het sluipt er in. Eén moment hou ik me nog wel voor de geest. Eén beslissing die voor mij belangrijk was. Ik besliste op om thee te drinken zonder suiker. Als ik een tas thee nam, dan ging daar automatisch een klontje suiker in. Dat klontje suiker was voor mij het voorbeeld van iets extra dat ik eigenlijk echt niet nodig had.  Ik besliste op een dag om dat niet meer in mijn kopje thee te doen. En dat verandert een mens. Hoe bizar het ook is. Ik was altijd een “thee? ja graag, met een suikerklontje aub” mens. En nu ben ik een “thee? Ja graag,zonder suiker” mens. Ik voel het. Ik doe het niet om even op mijn lijn te letten of omdat de dokter dat zegt. Nee, ik ben veranderd. Net zoals kopjes koffie mensen kunnen veranderen. Ik ken mijn collega's aan hun koffie of thee. Naast me zit “Een koffie met wolkje melk en zoetje”, over me zit “een koffie met suiker” en ik ben de “thee zonder suiker, liefst met een theezakje dat al eens gebruikt is” collega. Als collega “koffie met suiker” plots een koffie bestelt zonder suikerklontje, dan zal dat wel even schrikken zijn. Verandering. Oei. Iets nieuws. Paniek. Er zal een opmerking over komen. En hij zal het gevoel hebben dat ie zich moet verdedigen. Hij verdedigt zijn koffie keuze. Net zoals ik mijn thee verandering heb moeten verantwoorden. Niet erg maar het is wel een verandering. En mijn verandering gebeurde gedeeltelijk met die beslissing. Een muizenstap, maar voor mij was het moeilijk. Ik begon. Ergens. Probeer maar eens, begin ergens.